Lizzy
Lizzy is in mijn leven gekomen toen ik een paard zocht voor de opleiding tot revalidatietrainer. Ik heb haar gekocht als onbeleerd, maar uiteindelijk bleek dat ze al een jaar in manege lessen had gelopen! Ze bokte iedereen eraf en ging zelfs aanvallen als je een deken wilde omdoen!
Toen ze bij mij kwam was ze extreem rustig, zo erg dat ik begon te denken dat ze ziek was. Gelukkig was ze niet ziek, maar zat ze mentaal (en fysiek ook niet) niet lekker in haar vel. Ze was 'shutdown' (een overlevingsstrategie voor als je niet meer weet wat je moet doen, maar bang bent voor wat er gebeurt als je het fout doet, en dan niks meer doet) na alle ellende die haar, onbewust, was aangedaan.
Na uitgebreid onderzoek, en behandeling van, de fysieke klachten kon de training beginnen. Ik kwam er al snel achter dat mijn aandacht in eerste instantie voornamelijk naar het mentale deel moest uitgaan. Het enige dat ze echt van mensen kon waarderen was kriebelen (ze heeft zomereczeem), maar hier zat mijn ingang tot connectie! Haar grootste probleem was eigenlijk dat ze niet gehoord, gezien en begrepen werd (wat bij de meeste vormen van ongewenst gedrag het geval is). Door wél naar haar te luisteren en haar kleine signalen op te vangen lukte het steeds beter om haar te laten ontspannen. Langzaam aan begon ze het vertrouwen te krijgen dat ze me kon laten zien wat haar dwars zat.
En dan volgt de mooie zin:"Als je écht naar je paard gaat luisteren, dan krijg je dingen te horen die je liever niet had gehoord!" En dat is goed!
Ze ging van dood kalm, zonder op te letten langs alles heen lopen (bomproof) naar een paard dat alles toch wel heel spannend vindt. En daar was ik blij mee, ze kwam uit haar shutdown!
Op dit punt begon ze langzaam de wereld te verkennen. Ze begon me te vertellen waar ze precies jeuk had, en zelfs kwam ze me vragen of ik een bij uit haar staart wilde halen. Nu vindt ze aandacht super fijn, ik hoef haar niet meer te vangen en als we gaan wandelen is ze geïnteresseerd zonder angst. Rijden zijn we nog niet aan toe, en dat vind ik prima, we leren iedere dag van elkaar en als zíj aangeeft dat ze er klaar voor is dan zien we verder!
Lizzy maakte dat ik me ben gaan inlezen in traumareacties, hoe daar mee om te gaan en om omgangs manieren te vinden die fijn zijn voor het paard, getraumatiseerd of niet!